 |
| Photo: ESO |
To τηλεσκόπιο VISTA του Ευρωπαϊκού
Νότιου Παρατηρητηρίου στην Χιλή της Νοτίου Αμερικής απέσπασε την ευρύτερη εικόνα του μακρυνού σύμπαντος που έχει ποτέ καταγραφεί στο υπέρυθρο
μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Η φωτογραφία αυτή είναι πλούσια σε
πληροφορίες, αφού περιέχει το αποτύπωμα 200.000 και πλέον γαλαξιών. Η συνολική
έκθεση της φωτογραφίας είναι 55 ώρες και αποτελείται ουσιαστικά από 5000
μικρότερες εκθέσεις. Αν σκεφτεί κανείς ότι μια φωτογραφία που βγάζουμε την ημέρα
εδώ στη Γη έχει συνήθως έκθεση μικρότερη από 1/250 δευτερόλεπτα, μπορούμε να φανταστούμε πόσο
αμυδρά είναι τα αντικείμενα που φωτογραφίζουν τα γιγαντιαία τηλεσκόπια και τα
οποία απαιτούν εκθέσεις δεκάδων ωρών.
Η φωτογραφία είναι από μία περιοχή του ουρανού που εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να περιέχει τίποτα το αξιοσημείωτο. Όμως μια μεγέθυνση αποκαλύπτει ότι τα αμυδρά σημεία φωτός δεν είναι άστρα αλλά μακρυνοί γαλαξίες. Η ίδια περιοχή του ουρανού έχει αποτελέσει στόχο και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ο λόγος που το υπέρυθρο φως είναι προτιμότερο για τη φωτογράφηση μακρυνών γαλαξιών οφείλεται στο γεγονός της διαστολής του σύμπαντος. Αυτή αλλάζει το μήκος κύματος του φωτός των γαλαξιών προς το υπέρυθρο, έτσι είναι προτιμότερη η χρήση αισθητήρων που είναι ευαίσθητοι στο υπέρυθρο μέρος του φάσματος.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι μακρυνότεροι γαλαξίες της φωτογραφίας, που είναι ορατοί μόνο αν μεγεθύνουμε τη φωτογραφία στο μέγιστο, απέχουν τόσο πολύ που το φως που βλέπουμε ξεκίνησε από αυτούς μόλις 1 δισεκατομμύρια χρόνια από τη δημιουργία του σύμπαντος. Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα που τράβηξε το τηλεσκόπιο είναι μια αναμνηστική φωτογραφία από το σύμπαν, όταν αυτό ήταν βρέφος..
Η φωτογραφία είναι από μία περιοχή του ουρανού που εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να περιέχει τίποτα το αξιοσημείωτο. Όμως μια μεγέθυνση αποκαλύπτει ότι τα αμυδρά σημεία φωτός δεν είναι άστρα αλλά μακρυνοί γαλαξίες. Η ίδια περιοχή του ουρανού έχει αποτελέσει στόχο και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ο λόγος που το υπέρυθρο φως είναι προτιμότερο για τη φωτογράφηση μακρυνών γαλαξιών οφείλεται στο γεγονός της διαστολής του σύμπαντος. Αυτή αλλάζει το μήκος κύματος του φωτός των γαλαξιών προς το υπέρυθρο, έτσι είναι προτιμότερη η χρήση αισθητήρων που είναι ευαίσθητοι στο υπέρυθρο μέρος του φάσματος.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι μακρυνότεροι γαλαξίες της φωτογραφίας, που είναι ορατοί μόνο αν μεγεθύνουμε τη φωτογραφία στο μέγιστο, απέχουν τόσο πολύ που το φως που βλέπουμε ξεκίνησε από αυτούς μόλις 1 δισεκατομμύρια χρόνια από τη δημιουργία του σύμπαντος. Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα που τράβηξε το τηλεσκόπιο είναι μια αναμνηστική φωτογραφία από το σύμπαν, όταν αυτό ήταν βρέφος..
