Όσοι έχουν βρεθεί σε κάποιο από τα πολλά μουσεία τέχνης που
υπάρχουν στις μεγάλες ευρωπαικές πόλεις θα έχουν νιώσει την αγαλλίαση, το
θαυμασμό, την πληρότητα αλλά και τη δυνατότητα για φυγή από την γκρίζα
καθημερινότητα που ίσως είναι αναγκασμένοι να ζούνε μέσα στις αχανείς και
εχθρικές πολλές φορές μητροπόλεις του σύγχρονου κόσμου. Υπάρχει ωραιότερη
αίσθηση από το να είσαι περιτριγυρισμένος από πίνακες του Ρέμπραντ και του Βαν
Κογκ ή να ταξιδεύεις σε κόσμους που προσεκτικά και με φροντίδα ετοίμασαν για
μας ζωγράφοι σαν τον Μονέ ή τον Μποτιτσέλι, ώστε να βυθιστούμε μέσα τους σε μια
μάταιη αλλά απαραίτητη προσπάθεια να διαβούμε το μονοπάτι που μας χωρίζει από
τον ιδεατό κόσμο που υπάρχει και που η τέχνη έχει προβλέψει για μας; Μια παρόμοια
φυγή επιδιώκουν όσοι επιλέγουν να περνούν
κάποια από τα βράδυα τους κάτω από τον νυχτερινό ουρανό και να χάνονται ατέλειωτες
ώρες μέσα σε γαλαξίες και νεφελώματα ή να προσπαθούν να απολαύσουν μάταια
αστρικά σμήνη και πλανήτες, αφού ποτέ δε νιώθουν ότι τα έχουν απολαύσει αρκετά, όπως ακριβώς συμβαίνει
όταν βρισκόμαστε μπροστά από ένα όμορφο έργο τέχνης. Ο αστρικός κόσμος είναι το
καλλιτεχνικό δημιούργημα του σύμπαντος, το οποίο χρησιμοποιώντας υδρογόνο, ήλιο
και άλλα στοιχεία αντί για μπογιές και εκμεταλλευόμενο μια καλλιτεχνική ιδιοφυϊα
που απέκτησε ποιος ξέρει από πού, αποτύπωσε πάνω στον καμβά του χωροχρόνου εξαίσια
και αιώνια αριστουργήματα. Έτσι εξηγείται ο παθιασμένος τρόπος με τον οποίο
χιλιάδες εραστές του Κόσμου αναζητούν λίγες ώρες φυγής μέσα στα μονοπάτια των άστρων.
Πόσο σοφότερα αλλά και ποιοτικότερα θα ζούσαν οι άνθρωποι, αν είχαν τη δυνατότητα
να εξερευνήσουν τόσο την τέχνη στη Γη όσο και αυτή που κρύβεται μέσα στον
ουρανό;
