Ένας άνθρωπος σύμβολο της διαστημικής εποχής, όπως συνήθως
αποκαλούμε τα χρόνια μετά το τέλος της δεκαετίας του 1950, έφυγε από τη ζωή και
το γεγονός αυτό προκάλεσε συγκίνηση στην παγκόσμια κοινότητα. ΄Ηταν ο αστροναύτης
Νηλ Άρμστρονγκ, το όνομα του οποίου είναι συνώνυμο με το ομορφότερο επίτευγμα
του ανθρώπου, όσο αφορά την εξερεύνηση του κόσμου, δηλαδή την αποστολή
πληρώματος σε έναν άλλο πλανήτη πέρα από τη Γη. Είναι λίγοι όσοι μπορούν να
συγκινήσουν με το θάνατό τους όλους τους ανθρώπους και αυτό γιατί λίγοι καταφέρνουν
να πραγματοποιήσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους αυτά που ονειρεύονται κρυφά
ή φανερά οι περισσότεροι από εμάς. Συνήθως αυτές οι ξεχωριστές προσωπικότητες
είναι επιστήμονες, εξερευνητές, καλλιτέχνες και συγγραφείς. Πετυχαίνουν με κόπο
και θυσίες όλα όσα ωθούν την ανθρωπότητα να κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός,
κάτι που συνοψίστηκε στην περίφημη φράση που είπε ο Νηλ Άρμστρονγκ μόλις πάτησε
στην επιφάνεια της Σελήνης. Σε έναν κόσμο που βασανίζεται από συνεχείς και μάταιες
συρράξεις, ανισότητες, φτώχεια και είναι υποδουλωμένος στη ματαιοδοξία και την
απληστία, σπανίζουν οι στιγμές που συνειδητοποιούμε ότι οι πράξεις που
κατευθύνονται από την παιδική περιέργεια, που όλοι διαθέτουμε, καθώς και από τη
δίψα για τη γνώση και την περιπέτεια θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε
προσανατολισμό και στόχους. Μόνο έτσι μπορούμε να δρούμε ως σύνολο και να
παραμερίσουμε τις διαφορές και τις μικρότητες που περιορίζουν τους ορίζοντες
του μέλλοντός μας. Ο Νηλ Άρμοστρονγκ σίγουρα έζησε ένα όνειρο που για χιλιάδες
χρόνια παρέμενε εγκλωβισμένο στο μυαλό απλών ανθρώπων αλλά και ποιητών και
ονειροπόλων. Κατόρθωσε, με τη βοήθεια χιλιάδων άλλων ανθρώπων που δούλεψαν
σκληρά, να το μετατρέψει σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Και τι άλλο ομορφότερο
υπάρχει από το να ονειρευόμαστε και να παρακινούμαστε από τα όνειρα αυτά, ώστε
να τα πραγματοποιήσουμε και ταυτόχρονα να εναρμονιζόμαστε όλο και περισσότερο
με τις «απαιτήσεις» του σύμπαντος από εμάς..
